Proloog
Hoofdstuk 1
De Republiek
Hoofdstuk 2
Hoe het koninkrijk der Nederlanden ontstond
Hoofdstuk 3
Hoe zagen de "Belgen" dat?
Hoofdstuk 4
Hoe zagen de "Hollanders" dat?
Hoofdstuk 5
De feiten
Hoofdstuk 6
Ontevredenheid, in beide delen van het rijk
Hoofdstuk 7
De onttroonde machthebbers in het noorden
Hoofdstuk 8
Na de breuk
Hoofdstuk 9
De constitutionele monarchie
Hoofdstuk 10
Het nieuwe België
Hoofdstuk 11
Het nieuwe Nederland
Hoofdstuk 12
Tegenstellingen
Bijlage
Lijst van geraadpleegde literatuur
Niets uit deze webpagina's mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.
No part of this site may be reproduced in any form by print, photoprint, microfilm of any other means without permission from the publisher.
Hoofdstuk 4
HOE ZAGEN DE "HOLLANDERS" DAT?
Hiervoor is al uitgelegd dat er in Holland ook weinig animo was voor een Koninkrijk der Nederlanden.
Van Nederlandse zijde was men maar al te graag geneigd om de fictie van België als "aanhangsel van Holland" over te nemen. Vanaf het eerste begin van de plannenmakerij om al was het maar een stukje van België bij Nederland te voegen, waren er echter groepen Nederlanders, vooral Hollanders, die daar afkerig tegenover stonden. Zelfs voor het feit van een als volwaardig deel van het Koninkrijk indelen van Noord-Brabant, het vroegere Staat-Brabant, was men beducht. Juist omdat men terug wilde naar de tijd van het Protestantse Nederland van 1648. De Protestantse Staat, dan wel te verstaan. Het lieftst zou men zelfs de Westerschelde weer voor de doorvaart naar Antwerpen afsluiten. Dat de verplichting voor het staathoofd Protestant te zijn, uit de grondwet van 1815 was verdwenen; dat Amsterdam als hoofdstad van het land niet meer in de grondwet stond, dat het land een voor Holland geheel vreemd staatkundig element als de Eerste kamer genoemde Senaat kreeg opgelegd, alles doordrijven van de Belgen. Dat het Corps Diplomatiek de periode dat de regering in het noorden zetelde, het vertikte naar Den Haag af te reizen en in Brussel bleef, werd als een belediging gevoeld.