Handelingen 15

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28

En sommigen, die¹⁾ afgekomen waren van Judea,²⁾ leerden de broederen, zeggende: Indien gij niet besneden³⁾ wordt naar de wijze van Mozes, zo kunt gij niet zalig worden.

Als er dan geen kleine wederstand⁴⁾ en twisting⁵⁾ geschiedde bij Paulus en⁶⁾ Barnabas tegen hen, zo hebben zij geordineerd,⁷⁾ dat Paulus en Barnabas, en enige anderen uit hen, zouden opgaan tot de apostelen⁸⁾ en ouderlingen naar Jeruzalem, over deze vraag.⁹⁾

Zij dan, van de Gemeente¹⁰⁾ uitgeleid zijnde, reisden door Fenicie en Samarie, verhalende de bekering¹¹⁾ der heidenen; en deden al¹²⁾ den broederen grote blijdschap aan.

En te Jeruzalem gekomen zijnde, werden zij ontvangen van de Gemeente, en de apostelen, en de ouderlingen; en zij verkondigden, wat grote dingen God met hen gedaan¹³⁾ had.

Maar, zeiden zij,¹⁴⁾ er zijn sommigen opgestaan van die van de sekte der¹⁵⁾ Farizeen, die gelovig¹⁶⁾ zijn geworden, zeggende, dat men hen moet besnijden,¹⁷⁾ en gebieden de wet van¹⁸⁾ Mozes te onderhouden.

En de apostelen en de ouderlingen vergaderden¹⁹⁾ te zamen, om op deze zaak²⁰⁾ te letten.

En als daarover grote twisting geschiedde,²¹⁾ stond Petrus op en zeide tot hen: Mannen broeders, gij weet, dat God van over langen tijd²²⁾ onder ons mij verkoren heeft, dat de heidenen door mijn mond het woord des Evangelies zouden horen, en geloven.

En God, de Kenner der harten, heeft hun getuigenis²³⁾ gegeven, hun gevende den Heiligen²⁴⁾ Geest, gelijk als ook ons;

En heeft geen onderscheid²⁵⁾ gemaakt tussen ons en hen, gereinigd hebbende hun harten door het geloof.

10)

Nu dan, wat verzoekt gij God, om een juk op²⁶⁾ den hals der discipelen te leggen, hetwelk noch onze vaders, noch wij hebben kunnen dragen?²⁷⁾

11)

Maar wij geloven, door de genade van²⁸⁾ den Heere Jezus Christus, zalig te worden, op zulke wijze als ook zij.²⁹⁾

12)

En al de menigte³⁰⁾ zweeg stil,³¹⁾ en zij hoorden Barnabas en Paulus verhalen, wat grote tekenen en wonderen God door hen onder de heidenen gedaan had.

13)

En nadat deze zwegen,³²⁾ antwoordde³³⁾ Jakobus,³⁴⁾ zeggende: Mannen broeders, hoort mij.

14)

Simeon heeft³⁵⁾ verhaald hoe God eerst de heidenen³⁶⁾ heeft bezocht, om³⁷⁾ uit hen een volk aan te nemen door Zijn Naam.³⁸⁾

15)

En hiermede stemmen overeen de woorden der profeten, gelijk geschreven is:

16)

Na dezen zal Ik wederkeren, en weder opbouwen de tabernakel³⁹⁾ van David, die vervallen is, en hetgeen daarvan verbroken is,⁴⁰⁾ weder opbouwen, en Ik zal denzelven weder oprichten.

17)

Opdat de overblijvende⁴¹⁾ mensen den Heere zoeken, en al de heidenen, over welken Mijn Naam aangeroepen⁴²⁾ is, spreekt de Heere, Die dit alles doet.

18)

Gode zijn al Zijn werken van eeuwigheid bekend.⁴³⁾

19)

Daarom oordeel ik, dat⁴⁴⁾ men degenen, die uit de heidenen zich tot God bekeren, niet beroere;⁴⁵⁾

20)

Maar hun zal aanschrijven, dat zij zich onthouden van de dingen, die door de afgoden⁴⁶⁾ besmet zijn, en van hoererij, en⁴⁷⁾ van het verstikte, en⁴⁸⁾ van bloed.⁴⁹⁾

21)

Want Mozes heeft er van oude tijden in elke⁵⁰⁾ stad, die hem prediken, en hij wordt op⁵¹⁾ elken sabbat in de synagogen gelezen.

22)

Toen heeft het den apostelen en den ouderlingen, met de gehele⁵²⁾ Gemeente, goed gedacht, enige mannen uit zich te verkiezen, en met Paulus en Barnabas te zenden naar Antiochie: namelijk Judas, die toegenaamd wordt Barsabas, en Silas, mannen,⁵³⁾ die voorgangers⁵⁴⁾ waren onder de broeders.

23)

En zij schreven door hen dit⁵⁵⁾ navolgende: De apostelen, en de ouderlingen, en de broeders wensen⁵⁶⁾ den broederen uit de heidenen, die in Antiochie, en Syrie, en Cilicie zijn, zaligheid.⁵⁷⁾

24)

Nademaal wij gehoord hebben, dat sommigen, die van ons⁵⁸⁾ uitgegaan zijn, u met woorden ontroerd hebben en uw zielen wankelende gemaakt,⁵⁹⁾ zeggende, dat gij moet besneden worden, en de wet onderhouden;⁶⁰⁾ welken wij dat niet bevolen hadden;⁶¹⁾

25)

Zo heeft het ons eendrachtelijk te zamen zijnde, goed gedacht, enige mannen te verkiezen, en tot u te zenden, met onze geliefden, Barnabas en Paulus.

26)

Mensen, die hun zielen overgegeven hebben⁶²⁾ voor den Naam van onzen Heere Jezus Christus.

27)

Wij hebben dan Judas en Silas gezonden, die ook met den mond⁶³⁾ hetzelfde zullen verkondigen.

28)

Want het heeft den Heiligen Geest en ons goed gedacht,⁶⁴⁾ ulieden geen meerderen⁶⁵⁾ last op te leggen dan deze noodzakelijke dingen:⁶⁶⁾

29)

Namelijk, dat gij u onthoudt van hetgeen den afgoden⁶⁷⁾ geofferd is, en van bloed, en van het verstikte, en van hoererij; van welke dingen, indien gij uzelven wacht, zo zult gij weldoen.⁶⁸⁾ Vaart wel.⁶⁹⁾

30)

Dezen dan, hun afscheid ontvangen hebbende, kwamen te Antiochie; en de menigte⁷⁰⁾ vergaderd hebbende, gaven zij den brief over.

31)

En zij, dien gelezen hebbende, verblijdden zich over de vertroosting.⁷¹⁾

32)

Judas nu en Silas, die ook zelven profeten waren,⁷²⁾ vermaanden de⁷³⁾ broeders met vele woorden, en versterkten hen.⁷⁴⁾

33)

En als zij daar een tijd lang⁷⁵⁾ vertoefd hadden,⁷⁶⁾ lieten hen de broeders wederom gaan met vrede,⁷⁷⁾ tot de apostelen.⁷⁸⁾

34)

Maar het dacht Silas goed aldaar te blijven.

35)

En Paulus en Barnabas onthielden zich⁷⁹⁾ te Antiochie, lerende en verkondigende⁸⁰⁾ met nog vele anderen, het Woord des Heeren.

36)

En na enige dagen zeide Paulus tot Barnabas: Laat ons nu wederkeren, en bezoeken onze broeders in elke stad, in welke wij het Woord des Heeren verkondigd hebben, hoe zij het hebben.⁸¹⁾

37)

En Barnabas ried, dat zij⁸²⁾ Johannes, die genaamd is Markus, zouden medenemen.

38)

Maar Paulus achtte billijk,⁸³⁾ dat men dien niet zoude medenemen, die van Pamfylie af van hen was afgeweken, en⁸⁴⁾ met hen niet was gegaan tot het werk.⁸⁵⁾

39)

Er ontstond dan een verbittering, alzo⁸⁶⁾ dat zij van elkander gescheiden zijn, en dat Barnabas Markus medenam, en naar Cyprus afscheepte;

40)

Maar Paulus verkoos Silas,⁸⁷⁾ en reisde heen, der genade Gods van de broederen bevolen zijnde.⁸⁸⁾

41)

En hij doorreisde Syrie en Cilicie, versterkende de Gemeenten.⁸⁹⁾