< Jozua 14 >
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24
1)	Dit is nu hetgeen1) de kinderen Israels geerfd hebben in het land Kanaan; hetwelk de priester Eleazar, en Jozua, de zoon van Nun, en de hoofden der vaderen2) van de stammen der kinderen Israels, hun hebben doen erven;
2)	Door het lot hunner erfenis, gelijk als de HEERE door den dienst van Mozes3) geboden had, aangaande de negen stammen en den halven stam.4)
3)	Want aan de twee stammen en den halven stam had Mozes een erfdeel gegeven op gene zijde van de Jordaan; maar aan de Levieten had hij geen erfdeel onder hen gegeven.5)
4)	Want de kinderen van Jozef waren twee stammen,6) Manasse en Efraim; en aan de Levieten gaven zij geen deel in het land, maar steden om te bewonen, en derzelver voorsteden7) voor hun vee en voor hun bezitting.
5)	Gelijk als de HEERE Mozes geboden had, alzo deden de kinderen Israels, en zij deelden het land.8)
6)	Toen naderden9) de kinderen van Juda tot Jozua, te Gilgal,10) en Kaleb, de zoon van Jefunne, de Keneziet, zeide tot hem: Gij weet het woord, dat de HEERE tot Mozes, den man Gods,11) gesproken heeft te Kades-Barnea, ter oorzake van mij, en ter oorzake van u.
7)	Ik was veertig jaren oud,12) toen Mozes, de knecht des HEEREN, mij uitgezonden heeft van Kades-Barnea, om het land te verspieden, en ik hem antwoord bracht, gelijk als het in mijn hart was.13)
8)	Maar mijn broeders,14) die met mij opgegaan waren, deden het hart15) des volks smelten; doch ik volhardde16) den HEERE, mijn God, na te volgen.
9)	Toen zwoer Mozes17) te dien zelven dage, zeggende: Indien niet het land,18) waarop uw voet getreden heeft, u en uw kinderen ten erfdeel zal zijn in eeuwigheid, dewijl gij volhard hebt den HEERE, mijn God, na te volgen.
10)	En nu,19) zie, de HEERE heeft mij in het leven behouden, gelijk als Hij gesproken heeft; het zijn nu vijf en veertig jaren, sedert dat de HEERE dit woord tot Mozes gesproken heeft, toen Israel in de woestijn wandelde; en nu, zie, ik ben heden vijf en tachtig jaren oud.20)
11)	Ik ben nog heden zo sterk, gelijk als ik was ten dage, toen Mozes mij uitzond; gelijk mijn kracht toen was, alzo is nu mijn kracht, tot den oorlog, en om uit te gaan,21) en om in te gaan.
12)	En nu, geef mij dit gebergte,22) waarvan de HEERE te dien dage gesproken heeft; want gij hebt het23) te dienzelven dage gehoord, dat de Enakieten aldaar waren, en dat er grote vaste steden waren; of de HEERE met mij ware, dat ik hen verdreef, gelijk als de HEERE gesproken heeft.
13)	Toen zegende hem Jozua,24) en hij gaf Kaleb, den zoon van Jefunne, Hebron ten erfdeel.
14)	Daarom werd Hebron aan Kaleb,25) den zoon van Jefunne, den Keneziet, ten erfdeel tot op dezen dag; omdat hij volhard had den HEERE, den God Israels, na te volgen.
15)	De naam nu van Hebron26) was eertijds Kirjath-Arba, die27) een groot mens28) geweest is onder de Enakieten. En het land rustte29) van den krijg.